İSA'NIN DAĞDAKİ VAAZ SERİSİ
25. YARGILAMAYIN
| vaaz_25_yargılamayın.pdf |
Matta 7:1-5 "Başkasını yargılamayın ki, siz de yargılanmayasınız. 2 Çünkü nasıl yargılarsanız öyle yargılanacaksınız. Hangi ölçekle verirseniz, aynı ölçekle alacaksınız. 3 Sen neden kardeşinin gözündeki çöpü görürsün de kendi gözündeki merteği farketmezsin? 4 Kendi gözünde mertek varken kardeşine nasıl, 'İzin ver, gözündeki çöpü çıkarayım' dersin? 5 Seni ikiyüzlü! Önce kendi gözündeki merteği çıkar, o zaman kardeşinin gözündeki çöpü çıkarmak için daha iyi görürsün."
İsa, "Yargılamayın" dediği zaman, ne demek istedi? Bazıları bunun, İsa'nın bizim, hiçbir şey söylemeden ve hiçbir şeye karşı koymadan, insanlar ne yapmak isterlerse yapmalarına izin vermemiz demek olduğunu düşünüyorlar. Birisi günah işlerse, bununla bizim işimiz olmadığını düşünüyorlar. Ancak Kutsal Yazıların diğer bölümleri bu fikri desteklemiyor. Birkaç örneğe bakalım.
Levililer 19:17 "Kardeşine yüreğinde nefret beslemeyeceksin. Komşun günah işlerse onu uyaracaksın. Yoksa sen de günah işlemiş olursun."
Eğer birisi günah işliyorsa, bunun devam etmesine göz yumamayız.
1. Korintliler 5:1-7 Aranızda fuhuş olduğu söyleniyor, üstelik putperestler arasında bile rastlanmayan türden bir fuhuş! Biri babasının karısını almış. 2 Siz hâlâ böbürleniyorsunuz! Oysa yas tutup bu işi yapanı aranızdan atmanız gerekmez miydi? 3Bedence olmasa da ruhça aranızdayım. Bu suçu işleyeni, aranızdaymışım gibi Rabbimiz İsa'nın adıyla zaten yargılamış bulunuyorum. Ben ruhça aranızdayken Rabbimiz İsa'nın gücüyle toplandığınız zaman, bedeninin yok olması için bu adamı Şeytan'a teslim edin ki, Rab İsa'nın gününde ruhu kurtulabilsin. 4 5 6Övünmeniz yersizdir. Azıcık mayanın bütün hamuru kabarttığını bilmiyor musunuz? 7 Yeni bir hamur olabilmek için eski mayadan arınıp temizlenin. Zaten mayasızsınız. Çünkü Fısıh kuzumuz Mesih kurban edildi.
1. Korintliler 5:12-13İnanlılar topluluğunun dışındakileri yargılamaya benim ne hakkım var? Sizin de yargılamanız gereken kişiler topluluğun içindekiler değil mi? 13 Topluluğun dışında kalanları Tanrı yargılar. "Kötü adamı aranızdan kovun!"
Kilisede birisi çok kötü bir günah işlemişti. Pavlus bu kişiyi kiliseden kovmak gerektiğini söyledi. Neden? Eğer günahın devam etmesine izin verilirse, bu, hem o kişiyi mahvedecek hem de diğer imanlılar üzerinde ahlaki açıdan çökertici bir etki yapacaktı. İmanlıların durumu değerlendirerek, suçlu partiyi cezalandırmak üzere bir karar vermeleri gerekiyordu.
1. Korintliler 6:1-4 Sizden birinin öbürüne karşı bir davası varsa kutsallar önünde değil de, imansızlar önünde yargılanmaya cesaret eder mi? 2 Kutsalların dünyayı yargılayacağını bilmiyor musunuz? Madem dünyayı yargılayacaksınız, böyle önemsiz davaları görmeye yeterli değil misiniz? 3 Bu yaşamla ilgili davalar bir yana, melekleri bile yargılayacağımızı bilmiyor musunuz? 4 Bu yaşamla ilgili davalarınız olduğunda, inanlılar topluluğunda en önemsiz sayılanları mı yargıç atıyorsunuz?
Bu dünyadayken, kilisede olan problemeleri muhakeme etmeliyiz, yargılamalıyız. Böyleyse, İsa "Yargılamayın" diyerek ne demek istedi?
Bazı insanlar, iyi işler yaparak kurtuluşa ermek isterler; fakat aslında gerçekten kanuna uymadıklarını farkederler. Böylece, kendi kendilerine zorla da olsa uyabilecekleri kurallar yaratırlar. Bunlar, Allah yapısı değil, insan imalatı kurallar ve kanunlardır. Bunu yaparak, akıllarını Allah’tan uzaklaştırmış, kendi üzerlerine yoğunlaştırmışlardır. Kalpdeki sevgi ölür. Böylece başka insanlara olan sevgi de bitmiştir.
İnsanlar tarafından hukuk, hakkaniyet için icad edilmiş kurallar ve kanunlar, insanları, kendi kurdukları standartlara uymayanları yargılamaya sevkeder. Sert ve bencil bir kritik etme ve yargılama ruhu sevgi ve merhameti bastırır, boğar. İnsanlar, kendinden başka kimseyi düşünmeyen casus ve hakimlere dönüşürler.
Dindar insanlarda böyle davranışlar gözlemlediniz mi hiç? Kendi ruhani toplantılarından, alçakgönüllü ve ahlaki konularda kendi zayıflıklarını düşünerek çıkmazlar. Allah’ın onlara verdiği büyük fırsatlar için müteşekkir değillerdir. Manevi bir gurur ile dışarı çıkarlar. "Ben kendim, benim hislerim, benim bildiğim, benim yolum" diye düşünürler. Kendi marifetleri, başkalarını yargılama standartları haline gelir. Yargılar ve suçlarlar.
İnsanları, sadece Allah ve kişi arasında olan konularda yargılarlar. İsa "Yargılamayın, yoksa yargılanacaksınız" dediği zaman, işte bu tür bir yargılamadan bahsediyordu. Kendinizi bir standart, bir payanda gibi görmeyin. Kendi fikirlerinizi, görev anlayışınızı ve kutsal sözleri yorumlayışınızı başkaları için kriter yapıp ta, sizin ideal fikirlerinize ulaşmadılar diye onları suçlamayın. Kendi fikirlerinize göre insanların güdülerini varsayarak başkalarını yargılamayın, kritik etmeyin.
Karakterin tek standardı İsa’dır. Sadece O günahsızdır. Bir kendi davranışlarımızı hakkaniyetin standardı olarak ortaya koyamayız. Allah, yargılama işini İsa’ya vermiştir (Yuhanna 5:22). Kalbin güdülerini okuyamayız. Eğer insanların güdülerini yargılarsak, kendimizi İsa’nın yerine koymuş oluruz.
Matta 7:3-5 Sen neden kardeşinin gözündeki çöpü görürsün de kendi gözündeki merteği farketmezsin? 4 Kendi gözünde mertek varken kardeşine nasıl, 'İzin ver, gözündeki çöpü çıkarayım' dersin? 5 Seni ikiyüzlü! Önce kendi gözündeki merteği çıkar, o zaman kardeşinin gözündeki çöpü çıkarmak için daha iyi görürsün."
Başkalarının hatalarını görmememiz mümkün değildir. Onları göreceğiz. Bazı kişiler, bu noktaları ortaya çıkarmaya pek meraklıdırlar. Kendi kalplerinde sevgi olmadığından, ufacık bir olayı büyütmeye bayılırlar. Serttirler ve yumuşak ve nazik bir ruha sahip değildirler. Başkalarını incitirler. İsa, sürekli kritik ederek tenkit edenleri kınar, ayıplar, suçlar. Fakat bu genellikle burada kalmaz.
İnsanların suçlayıcı bir ruhu olduğu zaman genellikle başkalarında gördükleri, kusur diye yorumladıkları bazı hataları işaret etmekle tatmin olmazlar. Başkalarının yapmaları gerektiğini düşündükleri şeyleri yaptırmakta yumuşak yollar yetersiz kalınca, kuvvete yönelirler. Yapabildiklerince, insanları kendi doğrularına boyun eğmeye zorlayacaklardır. Bu, İsa’nın günlerinde Yahudilerin yaptığı bir şeydi. Bu, tarihte, İsa’nın inayetini kaybeden kilisenin yaptığı bir şeydi. Kilise sevgi gücünü kaybederse, dogmalarını zorlamak ve buyruklarını yayınlamak için hükümetlere bakar. Bu, yürürlüğe giren tüm dini kanunların altında yatan sırdır. Bu, Habil’in günlerinden günümüze kadar olan tüm zulmün altında yatan sırdır.
Bugün, insanlar tarafından yazılıp da hükümetler tarafından uygulamaya konulan dini kararlar görüyor musunuz? İnsanları bunlara itaat etmeleri için zorladıklarını görüyor musunuz? Bu zulüm için sebep ne? Kalplerinde motive edici sevgi hiç yok. Zorlayan dinin yazarı Şeytan'dır. Allah, sadece sevgi kullanır ve motive eden güç sadece sevgidir.
Başkalarını yargılayıp onlarda kusur bulmayı seviyor musunuz? Onlara kabahatlerini göstermeyi seviyor musunuz? Eğer öyleyse, gerçek motivasyonunuz nedir? İyi işlerinizle kurtuluşa ermek mi istiyorsunuz? Eğer öyleyse, aklınız sadece kendiniz üzerinde kurulu; ve çok kısa bir zamanda kendi fikirlerinizin standart, temel olduğunu düşünmeye başlayacaksınız.
Fakat, Allah’ın günahlarımız için çarmıhta ölmesi için bize İsa’yı vererek sonsuz inayet gösterdiğini görünce, düşüncelerimiz O’na yönelecek. Allah’ın size olan sevgisini ve affediciliğini takdir edecek ve bu sevgiyi ve sabrı başkalarına da göstermek isteyeceğiz. İnsanların kabahatlerini su yüzüne çıkarmak yerine saklamaya çalışacağız.
Kilisemizde bir inayet ruhu bulunsun. Küçük, ıvır zıvır şikayetler ve kritikler, kilisemizi karakterize etmesi gereken sıcak ve sevgi dolu ortamı bozar. Ve eğer disipline etmek gerekiyorsa, bunu kabahatli kişiyi cezalandırmak için değil, onu kurtuluşa götürmek için yapalım.
İsa’nın inayeti ve sevgisi kilisemizde olsun.
İsa, "Yargılamayın" dediği zaman, ne demek istedi? Bazıları bunun, İsa'nın bizim, hiçbir şey söylemeden ve hiçbir şeye karşı koymadan, insanlar ne yapmak isterlerse yapmalarına izin vermemiz demek olduğunu düşünüyorlar. Birisi günah işlerse, bununla bizim işimiz olmadığını düşünüyorlar. Ancak Kutsal Yazıların diğer bölümleri bu fikri desteklemiyor. Birkaç örneğe bakalım.
Levililer 19:17 "Kardeşine yüreğinde nefret beslemeyeceksin. Komşun günah işlerse onu uyaracaksın. Yoksa sen de günah işlemiş olursun."
Eğer birisi günah işliyorsa, bunun devam etmesine göz yumamayız.
1. Korintliler 5:1-7 Aranızda fuhuş olduğu söyleniyor, üstelik putperestler arasında bile rastlanmayan türden bir fuhuş! Biri babasının karısını almış. 2 Siz hâlâ böbürleniyorsunuz! Oysa yas tutup bu işi yapanı aranızdan atmanız gerekmez miydi? 3Bedence olmasa da ruhça aranızdayım. Bu suçu işleyeni, aranızdaymışım gibi Rabbimiz İsa'nın adıyla zaten yargılamış bulunuyorum. Ben ruhça aranızdayken Rabbimiz İsa'nın gücüyle toplandığınız zaman, bedeninin yok olması için bu adamı Şeytan'a teslim edin ki, Rab İsa'nın gününde ruhu kurtulabilsin. 4 5 6Övünmeniz yersizdir. Azıcık mayanın bütün hamuru kabarttığını bilmiyor musunuz? 7 Yeni bir hamur olabilmek için eski mayadan arınıp temizlenin. Zaten mayasızsınız. Çünkü Fısıh kuzumuz Mesih kurban edildi.
1. Korintliler 5:12-13İnanlılar topluluğunun dışındakileri yargılamaya benim ne hakkım var? Sizin de yargılamanız gereken kişiler topluluğun içindekiler değil mi? 13 Topluluğun dışında kalanları Tanrı yargılar. "Kötü adamı aranızdan kovun!"
Kilisede birisi çok kötü bir günah işlemişti. Pavlus bu kişiyi kiliseden kovmak gerektiğini söyledi. Neden? Eğer günahın devam etmesine izin verilirse, bu, hem o kişiyi mahvedecek hem de diğer imanlılar üzerinde ahlaki açıdan çökertici bir etki yapacaktı. İmanlıların durumu değerlendirerek, suçlu partiyi cezalandırmak üzere bir karar vermeleri gerekiyordu.
1. Korintliler 6:1-4 Sizden birinin öbürüne karşı bir davası varsa kutsallar önünde değil de, imansızlar önünde yargılanmaya cesaret eder mi? 2 Kutsalların dünyayı yargılayacağını bilmiyor musunuz? Madem dünyayı yargılayacaksınız, böyle önemsiz davaları görmeye yeterli değil misiniz? 3 Bu yaşamla ilgili davalar bir yana, melekleri bile yargılayacağımızı bilmiyor musunuz? 4 Bu yaşamla ilgili davalarınız olduğunda, inanlılar topluluğunda en önemsiz sayılanları mı yargıç atıyorsunuz?
Bu dünyadayken, kilisede olan problemeleri muhakeme etmeliyiz, yargılamalıyız. Böyleyse, İsa "Yargılamayın" diyerek ne demek istedi?
Bazı insanlar, iyi işler yaparak kurtuluşa ermek isterler; fakat aslında gerçekten kanuna uymadıklarını farkederler. Böylece, kendi kendilerine zorla da olsa uyabilecekleri kurallar yaratırlar. Bunlar, Allah yapısı değil, insan imalatı kurallar ve kanunlardır. Bunu yaparak, akıllarını Allah’tan uzaklaştırmış, kendi üzerlerine yoğunlaştırmışlardır. Kalpdeki sevgi ölür. Böylece başka insanlara olan sevgi de bitmiştir.
İnsanlar tarafından hukuk, hakkaniyet için icad edilmiş kurallar ve kanunlar, insanları, kendi kurdukları standartlara uymayanları yargılamaya sevkeder. Sert ve bencil bir kritik etme ve yargılama ruhu sevgi ve merhameti bastırır, boğar. İnsanlar, kendinden başka kimseyi düşünmeyen casus ve hakimlere dönüşürler.
Dindar insanlarda böyle davranışlar gözlemlediniz mi hiç? Kendi ruhani toplantılarından, alçakgönüllü ve ahlaki konularda kendi zayıflıklarını düşünerek çıkmazlar. Allah’ın onlara verdiği büyük fırsatlar için müteşekkir değillerdir. Manevi bir gurur ile dışarı çıkarlar. "Ben kendim, benim hislerim, benim bildiğim, benim yolum" diye düşünürler. Kendi marifetleri, başkalarını yargılama standartları haline gelir. Yargılar ve suçlarlar.
İnsanları, sadece Allah ve kişi arasında olan konularda yargılarlar. İsa "Yargılamayın, yoksa yargılanacaksınız" dediği zaman, işte bu tür bir yargılamadan bahsediyordu. Kendinizi bir standart, bir payanda gibi görmeyin. Kendi fikirlerinizi, görev anlayışınızı ve kutsal sözleri yorumlayışınızı başkaları için kriter yapıp ta, sizin ideal fikirlerinize ulaşmadılar diye onları suçlamayın. Kendi fikirlerinize göre insanların güdülerini varsayarak başkalarını yargılamayın, kritik etmeyin.
Karakterin tek standardı İsa’dır. Sadece O günahsızdır. Bir kendi davranışlarımızı hakkaniyetin standardı olarak ortaya koyamayız. Allah, yargılama işini İsa’ya vermiştir (Yuhanna 5:22). Kalbin güdülerini okuyamayız. Eğer insanların güdülerini yargılarsak, kendimizi İsa’nın yerine koymuş oluruz.
Matta 7:3-5 Sen neden kardeşinin gözündeki çöpü görürsün de kendi gözündeki merteği farketmezsin? 4 Kendi gözünde mertek varken kardeşine nasıl, 'İzin ver, gözündeki çöpü çıkarayım' dersin? 5 Seni ikiyüzlü! Önce kendi gözündeki merteği çıkar, o zaman kardeşinin gözündeki çöpü çıkarmak için daha iyi görürsün."
Başkalarının hatalarını görmememiz mümkün değildir. Onları göreceğiz. Bazı kişiler, bu noktaları ortaya çıkarmaya pek meraklıdırlar. Kendi kalplerinde sevgi olmadığından, ufacık bir olayı büyütmeye bayılırlar. Serttirler ve yumuşak ve nazik bir ruha sahip değildirler. Başkalarını incitirler. İsa, sürekli kritik ederek tenkit edenleri kınar, ayıplar, suçlar. Fakat bu genellikle burada kalmaz.
İnsanların suçlayıcı bir ruhu olduğu zaman genellikle başkalarında gördükleri, kusur diye yorumladıkları bazı hataları işaret etmekle tatmin olmazlar. Başkalarının yapmaları gerektiğini düşündükleri şeyleri yaptırmakta yumuşak yollar yetersiz kalınca, kuvvete yönelirler. Yapabildiklerince, insanları kendi doğrularına boyun eğmeye zorlayacaklardır. Bu, İsa’nın günlerinde Yahudilerin yaptığı bir şeydi. Bu, tarihte, İsa’nın inayetini kaybeden kilisenin yaptığı bir şeydi. Kilise sevgi gücünü kaybederse, dogmalarını zorlamak ve buyruklarını yayınlamak için hükümetlere bakar. Bu, yürürlüğe giren tüm dini kanunların altında yatan sırdır. Bu, Habil’in günlerinden günümüze kadar olan tüm zulmün altında yatan sırdır.
Bugün, insanlar tarafından yazılıp da hükümetler tarafından uygulamaya konulan dini kararlar görüyor musunuz? İnsanları bunlara itaat etmeleri için zorladıklarını görüyor musunuz? Bu zulüm için sebep ne? Kalplerinde motive edici sevgi hiç yok. Zorlayan dinin yazarı Şeytan'dır. Allah, sadece sevgi kullanır ve motive eden güç sadece sevgidir.
Başkalarını yargılayıp onlarda kusur bulmayı seviyor musunuz? Onlara kabahatlerini göstermeyi seviyor musunuz? Eğer öyleyse, gerçek motivasyonunuz nedir? İyi işlerinizle kurtuluşa ermek mi istiyorsunuz? Eğer öyleyse, aklınız sadece kendiniz üzerinde kurulu; ve çok kısa bir zamanda kendi fikirlerinizin standart, temel olduğunu düşünmeye başlayacaksınız.
Fakat, Allah’ın günahlarımız için çarmıhta ölmesi için bize İsa’yı vererek sonsuz inayet gösterdiğini görünce, düşüncelerimiz O’na yönelecek. Allah’ın size olan sevgisini ve affediciliğini takdir edecek ve bu sevgiyi ve sabrı başkalarına da göstermek isteyeceğiz. İnsanların kabahatlerini su yüzüne çıkarmak yerine saklamaya çalışacağız.
Kilisemizde bir inayet ruhu bulunsun. Küçük, ıvır zıvır şikayetler ve kritikler, kilisemizi karakterize etmesi gereken sıcak ve sevgi dolu ortamı bozar. Ve eğer disipline etmek gerekiyorsa, bunu kabahatli kişiyi cezalandırmak için değil, onu kurtuluşa götürmek için yapalım.
İsa’nın inayeti ve sevgisi kilisemizde olsun.